اکثر زنان باردار  به طور معمول از نظر توکسوپلاسموز غربالگری نمی شوند و اکثر  نوزادان را از نظر عفونت غربالگری نمی کنند. بدون غربالگری خاص، تشخیص توکسوپلاسموز اغلب دشوار است، زیرا علائم و نشانه‌ها، زمانی که رخ می‌دهند، مشابه علائم بیماری‌های رایج‌تر مانند آنفولانزا و مونونوکلئوز هستند.

 

آزمایش در دوران بارداری

اگر پزشک مشکوک به عفونت باشد، ممکن است آزمایش های خونی برای بررسی وجود آنتی بادی علیه انگل انجام دهید. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن در پاسخ به حضور مواد خارجی مانند انگل ها تولید می شوند. از آنجایی که تفسیر این آزمایشات آنتی بادی ممکن است دشوار باشد، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری توصیه می کند که تمام نتایج مثبت توسط آزمایشگاهی که در تشخیص توکسوپلاسموز تخصص دارد تأیید شود.

 

 

نتایج آزمایش به چه معناست

 

گاهی اوقات ممکن است قبل از اینکه بدن فرصتی برای تولید آنتی بادی پیدا کند، در مراحل اولیه بیماری مورد آزمایش قرار بگیرید. در این صورت، حتی اگر آلوده شده باشید، ممکن است نتیجه منفی داشته باشید. برای اطمینان، پزشک ممکن است چند هفته بعد آزمایش مجدد را توصیه کند.

 

در بیشتر موارد، نتیجه آزمایش توکسوپلاسموز منفی به این معنی است که هرگز مبتلا نشده اید و بنابراین از این بیماری مصون نیستید. اگر در معرض خطر بالایی هستید، می توانید اقدامات احتیاطی خاصی را برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری انجام دهید.

 

یک نتیجه مثبت می تواند به این معنی باشد که یک عفونت فعال دارید، یا می تواند به این معنی باشد که زمانی آلوده شده اید و از این بیماری مصون هستید. آزمایش‌های اضافی بر اساس نوع آنتی‌بادی‌های موجود در خون می‌توانند زمان وقوع عفونت را مشخص کنند. اگر باردار هستید یا مبتلا به HIV/AIDS هستید، این امر به ویژه مهم است.

 

تست کردن نوزاد

اگر باردار هستید و در حال حاضر توکسوپلاسموز دارید، قدم بعدی این است که آیا کودک نیز آلوده است یا خیر. آزمایشاتی که ممکن است پزشک توصیه شود عبارتند از:

 

• آمنیوسنتز. در این روش که ممکن است بعد از هفته 15 بارداری با خیال راحت انجام شود، پزشک از یک سوزن ظریف برای برداشتن مقدار کمی مایع از کیسه پر از مایعی که جنین را احاطه کرده است (کیسه آمنیوتیک) استفاده می کند. سپس آزمایشاتی روی مایع برای بررسی شواهد توکسوپلاسموز انجام می شود. آمنیوسنتز خطر خفیف سقط جنین و عوارض جزئی مانند گرفتگی، نشت مایع یا تحریک در محل وارد شدن سوزن را به همراه دارد.
• اسکن با امواج فراصوت. این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصاویری از نوزاد در رحم استفاده می کند. سونوگرافی دقیق نمی تواند توکسوپلاسموز را تشخیص دهد. اما می تواند نشان دهد که آیا کودک علائم خاصی مانند تجمع مایع در مغز (هیدروسفالی) دارد یا خیر. با این حال، سونوگرافی منفی احتمال عفونت را رد نمی کند. به همین دلیل، نوزاد در سال اول زندگی به معاینه و آزمایش خون بعدی نیاز دارد.
•  

آزمایش در موارد شدید

اگر به یک بیماری تهدید کننده زندگی مانند آنسفالیت مبتلا شده اید، ممکن است به یک یا چند آزمایش تصویربرداری برای بررسی ضایعات یا کیست در مغز خود نیاز داشته باشید. این شامل موارد زیر است:

 

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).  این آزمایش از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی (الکترومغناطیسی) برای ایجاد تصاویر مقطعی از سر و مغز استفاده می کند. در طول این روش، در داخل یک دستگاه بزرگ به شکل دونات دراز می کشید که حاوی آهنربایی است که توسط سیم پیچ هایی احاطه شده است که امواج رادیویی را ارسال و دریافت می کند.

  در پاسخ به امواج رادیویی، بدن سیگنال‌های ضعیفی تولید می‌کند که توسط سیم‌پیچ‌ها دریافت می‌شوند و توسط کامپیوتر به تصویر تبدیل می‌شوند. MRI  غیر تهاجمی است و حداقل خطر را برای سلامتی به همراه دارد.

• بیوپسی مغز در موارد نادر، به خصوص اگر به درمان پاسخ نمی دهند، جراح مغز و اعصاب ممکن است نمونه کوچکی از بافت مغز را بردارد. سپس نمونه در آزمایشگاه برای بررسی کیست های توکسوپلاسموز آنالیز می شود.

رفتار

اکثر افراد سالم نیازی به درمان توکسوپلاسموز ندارند. اما اگر سالم هستید و علائم و نشانه‌های توکسوپلاسموز حاد را دارید، پزشک ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:

 

• پیریمتامین (داراپریم). این دارو که معمولاً برای مالاریا استفاده می شود، آنتاگونیست اسید فولیک است. ممکن است بدن را از جذب فولات ویتامین B (اسید فولیک، ویتامین B-9) منع کند، به خصوص هنگامی که دوزهای بالا را در مدت طولانی مصرف می کنید. به همین دلیل، پزشک ممکن است مصرف اسید فولیک اضافی را توصیه کند.

  سایر عوارض جانبی بالقوه پیریمتامین شامل سرکوب مغز استخوان و سمیت کبدی است.

• سولفادیازین. این آنتی بیوتیک همراه با پیریمتامین برای درمان توکسوپلاسموز استفاده می شود.
•  

درمان افراد مبتلا به HIV/AIDS

اگرHIV/AIDS دارید، درمان انتخابی توکسوپلاسموز نیز پیریمتامین و سولفادیازین با اسید فولینیک (لوکوورین) است. یک جایگزین پیریمتامین است که با کلیندامایسین (کلئوسین) مصرف می شود.

 

 

درمان زنان باردار و نوزادان

اگر عفونت قبل از هفته شانزدهم بارداری رخ داده باشد، ممکن است آنتی بیوتیک اسپیرامایسین دریافت کنید. استفاده از این دارو ممکن است خطر ابتلای کودک به مشکلات عصبی ناشی از توکسوپلاسموز مادرزادی را کاهش دهد.

 

اگر عفونت بعد از هفته شانزدهم بارداری رخ داده باشد، یا اگر آزمایشات نشان دهد که فرزند متولد نشده مبتلا به توکسوپلاسموز است، ممکن است پیریمتامین، سولفادیازین و اسید فولینیک (لوکوورین) به شما داده شود. پزشک در تعیین درمان بهینه کمک می کند.

 

اگر نوزاد مبتلا به توکسوپلاسموز است یا احتمال دارد به آن مبتلا شود، درمان با پیریمتامین، سولفادیازین و اسید فولینیک (لوکوورین) توصیه می شود. پزشک کودک باید کودک را در حین مصرف این داروها تحت نظر داشته باشد.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. اگر باردار هستید، احتمالاً به متخصص زنان و زایمان خود مراجعه کنید، یا ممکن است به پزشک متخصص در سلامت جنین (پریناتولوژیست) ارجاع شوید. در برخی موارد، ممکن است به پزشک متخصص در بیماری های عفونی ارجاع داده شود.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

ممکن است فهرستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:

 

• شرح علائم 
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که داشته اید
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی والدین یا خواهر و برادر خود
• داروها و مکمل های غذایی که مصرف کنید
• سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید

در توکسوپلاسموز، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• چه عوارض جانبی ممکن است از درمان انتظار داشته باشید؟
• من باردارم. این چه تاثیری روی کودک من خواهد داشت؟
• من مشکلات سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا بروشور یا سایر موارد چاپی وجود دارد که بتوانم باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر نیز دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• شدت علائم چقدر است؟
• آیا اخیراً گوشت خام یا نیم پز مصرف کرده اید؟
• آیا از گربه مراقبت می کنید؟ 
• آیا هنگام باغبانی یا کار با خاک دستکش می پوشید؟
• آیا شرایطی دارید یا داروهایی خاص مصرف می‌کنید ؟
•